Van nachtmerrie naar werkelijkheid
Het huis gecheckt, alles op slot,
Mijn keel voelt dichtgeknepen.
Er staat wat te gebeuren, ik weet het zeker.
Het is laat genoeg, mijn ogen vallen dicht.
Het is dan toch eindelijk bedtijd.
Mijn keelpijn word erger en slikken doet pijn,
Het is 1 uur ‘s nachts en nog heb ik geen oog dicht gedaan.
Ik herinner me de woorden van de Godin,
De woorden die mij altijd kalmeerden.
Ze sprak ze vol warmte, vol vertrouwen en kracht.
Daarom besloot ik deze bron aan te spreken;
“Godin van het licht, Godin van de nacht.
Vul mij met uw zelfvertrouwen en kracht.
Zonder dit ben ik niet in staat.
Juist te handelen als het om moeilijkheden gaat.
Hoor mijn woorden, hoor mij aan.
Zie mijn ogen, zie mij staan.”
Langzaam voel ik mijn gedachtes wegzakken,
Ik val in een diepe slaap.
Het is 3 uur en ik slaap nog half,
Te zwak te reageren, ik concentreer me
Ik voel een duistere energie, ik wil hem stoppen!
De prullenbak valt om, de gordijnen wapperen,
Mijn familie schrikt, zij voelen hem niet!
Ik scheld in mijn gedachtes, laat mij wakker worden!
Ik voel hoe mijn zus naar de voordeur gaat,
De plek waar dit duistere persoon is!
Ik schreeuw het uit maar wakker worden lukt niet.
Mijn moeder maakt mij wakker.. Maar het helpt niet.
Ik kan niet wakker worden en mijn zus kijkt hem aan.
Oog in oog, door de brievenbus
Ik voel hoe de energieen elkaar aankijken
Hij terroriseert mij al weken, dat kan mij niks schelen.
Hij begint tegen mijn familie, nu is het menens!
Ik roep de diepste kracht in mijzelf op en word zwetend wakker.
Mijn ademhaling ongecontroleerd,
de snijdplank valt van het aanrecht,
Mijn hartslag gaat tekeer, maar mijn familie ongedeerd.
Met een diepe zucht laat ik me op mijn kussen vallen.
Het is voorbij; voor nu,
maar wanneer is zijn volgende “aanval”?
