Ondanks de vogelgriep narigheid ben ik toch tevreden. Ik heb aardig wat kiekjes van vogels mogen maken vandaag.
Browsing Category
Waar gewerkt word met dieren kan ook weleens wat mis gaan. Zo ook nu. Elke dag worden er 2 ponys van onze boerderij overgezet naar een weide vol gras. Aan het eind van de dag worden ze weer opgehaald om in de paddock te staan. De reden hiervan is omdat ze anders teveel gras eten naast hun gewicht problemen kunnen krijgen met hun hoeven.
Onweer, sneeuw, windstorm of tropische temperaturen. Dieren hebben altijd zorg nodig. Vanwege de warmte hebben we onze ophaal tijden wel aangepast. Zo zouden de ponys het warmste deel van de dag op de weide staan, in de schaduw met bomen. Inplaats van een paddock en schuilstal in de volle stal.
Vanwege het aflammeren van 2 schapen stonden er ook 2 schapen op de weide, apart van de andere schapen omdat ze op hun leeftijd geen melk meer nodig hebben maar de moeder het drinken nog wel toe laat. Ik houd mij meestal bezig met deze grote dieren. De schapen, geiten, varkens en pony’s.
Bij het ophalen van de pony’s begin ik altijd hetzelfde. Eerst het aanlijnen van de pony’s aan een touw, gevolgd door een klein stukje appel als beloning voor het komen. Iets wat zeker bij een angstige pony erg belangrijk is. Dan laat ik eerst de relaxte pony door het hek gevolgd door de bange pony. Op dat moment besloot 1 schaap uit te breken.
Het hek stond open maar een dikke ponykont blokkeerde de weg voor het schaap. De meeste schapen weten heel goed dat ze niet bij het achterwerk van een pony moeten komen wegens het risico op een trap. Dit schaap besloot echter dat uitbreken belangrijker was en dook tussen de achterbenen onder de pony door. Ik greep het schaap bij de wol vast terwijl er een hek uit mijn hand getrapt werd.
De angstige pony was in volle paniek en het 2e schaap ontsnapte door het open getrapte hek. Ik liet het andere schaap los, riep om hulp van mijn collega om de schapen te lokken terwijl ik de pony kalmeerde en naar de paddock bracht.
Eind goed al goed, zou je denken maar mijn hand had best een tik gekregen van het trekken aan het touw door de pony. Mijn vinger stond niet meer recht dus besloot ik deze recht te zetten om mijn ring af te krijgen voor mijn vinger dik zou worden. Krak tik. Toen was het gebeurd, ring af en koelen met water.
Het voelde alsof je je teen stoot aan het puntje van de tafel.. Mijn ringvinger en middelvinger voelden verdoofd van de pijn. Ik verwachtte 1 of 2 kneuzingen, later op de avond trok de pijn weg op mijn ringvinger na.
Eenmaal thuis besloot ik mijn ringvinger te spalken; veilig tegen mijn middelvinger aan. De volgende dag zou ik verder kijken. In de ochtend bleek al snel dat er meer aan de hand was. Ik besloot met mijn ehbo ervaring het te gaan testen.
Uit mijn tests bleek dat het dip gewricht (nr 3 op de foto) gekneust was. Het dip gewricht (nr 1) was uit de kom en heb ik gelijk op de boerderij recht gezet om mijn ring af te krijgen. Wat ik die avond ervoor niet merkte is dat ik net ietsje hoger nog een breuk in het bot had zitten. Een breuk die ik met het rechtzetten van het dip gewricht gelijk ook had gezet.
Ik belde de huisarts, een waarnemend arts nam op en zat verbaasd te luisteren naar mijn uitleg hoe het gebeurd was en waar het precies zat. Ik kon gelijk komen, een kwartier later zat ik in de spreekkamer waar hij dezelfde tests herhaalde. Op naar het ziekenhuis, fotos maken op radiologie.
Bij radiologie bleek mijn kennis van rontgenfotos maken van pas te komen. Daarna was het wachten op de uitslag. De uitslag was duidelijk; het is gebroken, op naar de spoed eisende hulp. Daar konden ze een kunststofspalk zetten. Deze moet er een week op zitten voor deze vervangen kan worden met een andere spalk, voornamelijk wegens de zwelling moet dit er even zo op zitten.
Ik wilde de deur uitlopen om naar mijn werk te gaan toen er aangebeld werd. Vanuit de boerderij kreeg ik een bosje beterschaps-bloemen.
Ik kan er erg om lachen dat dit gebeurd is, hoe het gebeurd is maar vooral dat ik ook echt 3 problemen in 1 vinger heb weten te proppen. Gelukkig kan ik nog gewoon vanalles doen. Typen gaat soms wat trager en schrijven kost iets meer moeite maar het lukt nog wel.
Eind goed, al goed
Skylar
Veel vragen die wij hier krijgen gaan over hoe zo’n allergie nou in elkaar zit. Ik heb hier ook een paar artikelen gedeeld over o.a. hooikoorts en huisstofmijt. Waarom? Omdat er vragen over zijn, omdat er sprake is of kan zijn van kruisallergie.
Om te begrijpen wat dit inhoudt zul je eerst wat kennis moeten opdoen over hoe het lichaam werkt. In je lichaam worden verschillende cellen gemaakt. Elke cel krijgt daarna een functie toegewezen, ze vormen zich naar die functie. De 1 zal zuurstof gaan vervoeren, de ander gaat zich bezighouden met de verdediging van jouw lichaam. Maar hoe werkt dat dan?
Elke cel heeft een membraan, een buitenlaagje zoals de buitenkant van een auto. Aan de buitenkant steekt een paspoort uit, zoals een kentekenplaat. Aan de hand van dit paspoort kunnen de cellen die het immuunsysteem vormen controleren welke cellen wel en niet in jouw lichaam thuishoren en ingrijpen bij ziekte.
Hoe dat werkt zie je hier in een simpel YouTube-filmpje
Wat gebeurt er nou bij (kruis)allergie?
De cellen die geleerd hebben om aanvallers af te weren hebben geleerd om ziekteverwekkers aan de hand van het paspoortje aan te vallen. Zodra 1 van deze cellen in het lichaam gevonden wordt gaat het lichaam gelijk in actie. Helaas gebeurt het dat sommige paspoorten op elkaar lijken en dan worden er fouten gemaakt.
Het meest bekende voorbeeld hiervan is hooikoorts. Wie hooikoorts heeft, kan reageren op bijvoorbeeld graspollen of boompollen (soms allebei). Zodra zij in bloei staan en in het lichaam binnenkomen staan zij geregistreerd als ziekteverwekkers. Het lichaam reageert zodra zij met hun paspoortje binnenkomen en valt aan. Door de aanval krijg je koorts, jeukende ogen, een loopneus, benauwdheid, buikpijn en andere klachten. De koorts moet ervoor zorgen dat het lichaam extra verdedigers naar de plek brengt waar de indringer is binnengekomen. Dit is ook de reden waarom je lymfeknopen kunnen opzwellen bij een ontsteking die daar in de buurt ligt. De boel zwelt op om extra verdedigingstroepen af te leveren en te zorgen dat het lichaam wint.
Het paspoort van graspollen lijkt op dat van bijvoorbeeld haver, soja, tarwe, aardappel en wortelen. Het paspoort van boompollen lijkt weer op appel, kiwi, pruim en pinda’s. Het gebeurt dan ook regelmatig dat als jij eenmaal allergisch bent bevonden voor graspollen… je dus ook op bijvoorbeeld haver of tarwe gaat reageren omdat de paspoorten zo erg op elkaar lijken dat je lichaam het verschil niet meer ziet.
Dit gebeurt ook met andere allergieën zoals koemelk en latex. Wie allergisch is voor latex kan ook reageren op tomaat, walnoten en mango, net als iemand die allergisch is voor koemelk vaak ook reageert op geitenmelk, kamelenmelk, paardenmelk, rundvlees en varkensvlees. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen van kruisallergie.
Overactief en verkeerd aangeleerd wat nu?
Wanneer het imuumsysteem dingen verkeerd heeft aangeleerd kun je dit op verschillende manieren behandelen. Je kunt het onderdrukken of bijvoorbeeld de cellen leren dat zij niet aan hoeven te vallen. Dat 2e lukt helaas niet altijd.
Eliminatiedieet
Een eenzijdig dieet vaak op iets wat je nog nooit gegeten hebt om het lichaam te kalmeren. Na 6-12 weken minimaal klachtvrij te zijn, kun je mogelijke boosdoeners eten om te kijken of je een reactie krijgt. Zo ja heb je zekerheid dat je lichaam hier de aanval op opent. Let erop dat dit iets is wat je onder toezicht moet doen, zeker als je anafylactische aanvallen krijgt! Zelfstandig aan de slag gaan kan levensgevaarlijk zijn. Het is verstandig om 3-4 weken te wachten voor je het volgende product introduceert.
Heb je een reactie gehad? Dan zul je eerst weer 6-12 weken klachtvrij moeten zijn voor je weer verder kunt, vaak begin je dan weer vanaf de 0 lijn. Sommigen kiezen er daarom voor om de aanval niet aan te gaan. Ze verdenken tomaat en zullen dan geen tomaat meer eten, bang voor de volgende allergische reactie.
Onderdrukken
Het onderdrukken houd in dat je medicatie in zet die de “prikkel” onderdrukt en daarmee de aanval stopt. Er zijn ook medicijnen die alleen aan symptoom bestrijding doen. De aanval gaat dan nog wel door maar jij hebt er geen jeuk meer aan.
Imuumtherapie
Dit is de moeilijkste manier maar wel 1 met de beste resultaten. Je gaat hier namelijk je lichaam als het ware resetten. Eerst volg je een eliminatie dieet en daarna ga je het lichaam langzaam aan de allergenen (dat waar jij allergisch op reageert) laten wennen die als ziekteverwekker geregistreerd staan. Meestal spuit een behandelaar dan een heel klein half afgebroken deel van dit allergeen in. Dit moet dienen als herintroductie, je imuumsysteem word dan als het ware opnieuw geprogrammeerd. Dit herprogrammeren duurt lang en kan op elk moment in het traject weer omslaan waardoor je opnieuw moet beginnen.
Als paraveterinair is elke dag anders. Je maakt een planning maar op de dag van komt er altijd wel wat tussendoor wat oorspronkelijk niet in je planning past. Dan zoek je een manier om het er toch tussen te krijgen. Vandaag was ook zo’n dag.
De dag begon zoals gewoonlijk. Bij de balie worden dieren na het afnemen van een vragenlijst meegenomen naar de opname. Honden en katten zitten apart om rust te bewaken. De dienstdoende arts die de OK doet bepaald wat er daarna gebeurd. De 1 wil eerst de honden, de ander eerst de katers. Elke arts werkt in een andere volgorde; communicatie is dus cruciaal.
Als de planning duidelijk is word het een soort lopende band werk. Het dier word uit de opname gehaald en gecheckt op gezondheid. Als alles in orde is word het formulier afgegaan. Indien gewenst word er bloedonderzoek gedaan, nagels geknipt, gechipped en heel soms zelfs gevaccineerd. Het ligt er ook een beetje aan wat er op de planning staat voor operatie voor het dier wat er mogelijk is. De 1 komt voor het verwijderen van een bult, de ander voor castratie dat is erg divers.
Wanneer het dier in slaap gebracht is word deze voorbereid op de operatie. Zo word onder andere het oppervlak waar de arts gaat opereren ruim geschoren. Daarna gaat het dier door naar de steriele ruimte waar deze op de tafel gelegd en schoongemaakt zal worden. Er is een vaste procedure voor schoonmaken, drogen en daarna steriel maken van het te opereren vlak.
De arts bereid zich voor en doet steriele handschoenen aan Vanaf dat moment mag de arts niks meer aanraken behalve steriele dingen en is afhankelijk van assistentie voor eigenlijk vanalles. De stoel verschuiven of verstellen, het (steriel) aangeven van materiaal die nodig is voor de operatie.. Maar ook bijvoorbeeld wanneer de arts jeuk heeft of als deze een bril draagt die afzakt. De arts heeft steriele handschoenen aan en het is belangrijk dat alles ook zo steriel mogelijk blijft.
De arts gaat opereren en vraagt zo nodig om assistentie. Bij het aangeven van nieuwe middelen maar soms ook fysiek. Dat betekent dat het goed mogelijk is dat een arts vraagt of de assistent ook steriel gaat staan om even een extra handje te helpen. Even een klem vast houden bijvoorbeeld. Ook hier is communicatie cruciaal.
Na de operatie word het dier weer netjes dichtgemaakt, meestal met een hechtdraad die zelf oplost zodat die er later niet meer uit hoeft te worden gehaald. In andere gevallen word er gehecht en daarna vastgezet met nietjes, dit om extra stevigheid te geven. Vaak gaat het om delen van het lichaam waar toch wel wat druk op staat.
Na de operatie word het dier even apart gelegd, onder het oog van arts en assistent terwijl zij de volgende voor gaan bereiden. Tijdens de voorbereiding van het volgende dier word de vorige een beetje wakker. De 1 word vrij snel wakker en gaat aan de wandel; bij de ander duurt het wat langer maar er word eigenlijk altijd gewacht met het in een hokje plaatsen tot ze een beetje wakker beginnen te worden. De reden hiervan is dat op deze manier in de gaten kan worden gehouden of het dier niet ineens stopt met ademhalen. In beide gevallen beland het dier daarna in de opname waar het lekker warm en rustig is. Ze kunnen goed uitrusten en wakker worden.
Tijdens het hele proces is de assistent verantwoordelijk voor de dieren in de opname. De dieren worden gecheckt op hoe ze wakker worden, of ze geplast hebben, hun temperatuur en of er andere bijzonderheden zijn. Zo kan in sommige gevallen een dier bij het wakker worden plassen. Als ze in deze nattigheid blijven liggen kunnen ze onderkoeld raken en daarna in shock. Bij plassen word dan ook altijd het bedje waar ze op liggen verschoond, het dier goed afgedroogd en daarna met een extra oog op onderkoeling in de gaten gehouden. 9 van de 10 keer is er niks aan de hand maar die ene keer.. Wil je op tijd ingrijpen.
Als er zicht is op wanneer het dier geheel wakker is belt de assistent de eigenaar. Er word besproken hoe het gegaan is en hoelaat het dier naar huis mag. Bij bijzonderheden tijdens de operatie, bijvoorbeeld een castratie van een poesje waar de baarmoeder afwijkend is word er tijdens de operatie nog gebeld. Er word dan toestemming gevraagd om de baarmoeder te verwijderen. Dit wegens bijkomende kosten vanwege het werk dat ermee gemoeid is. Als de baarmoeder verwijderd word noemen ze dit een sterilisatie.
Bij het ophalen krijgt de eigenaar niet alleen het dier mee maar ook een brief met nazorg informatie en afhankelijk van de operatie ook pijnstillers en/of antibiotica. De informatie word samen met de eigenaar besproken maar ook op papier meegegeven omdat het best veel is en er zo geen verwarring kan ontstaan bij de eigenaar. Daarna word er in veel gevallen nog een nacontrole uitgevoerd, er word dan na bijvoorbeeld 5 of 10 dagen gekeken hoe de wond geneest en of er nog wat moet gebeuren. Zo kan de arts ingrijpen voor een wond diep ontstoken raakt en het dier hieronder moet lijden. Als de eigenaar nog vragen heeft kan er natuurlijk altijd eerder contact worden opgenomen.
De eerste dagen na een operatie zijn bijna altijd hetzelfde. Na de operatie zijn dieren vaak nog misselijk van de operatie en kunnen nog braken; ze mogen een beetje eten maar het hoeft niet. Zolang ze die dag daarna maar eten. Ze mogen de volgende dag ook niet meer braken. In veel gevallen is wondbescherming in de vorm van een kraag of een shirtje noodzakelijk. Dit voorkomt dat de wond open gebeten of gelikt word wanneer de baasjes even niet kijken.
Gedurende de dag loopt de OK soepel door en kan het voorkomen dat een andere arts of assistent vraagt of er nog ruimte is voor een spoed operatie. Het kan gaan om ontstekingen, wonden, dieren die niet meer kunnen plassen of andere afwijkende dingen die niet tot later kunnen wachten. Wanneer mogelijk word er dan in de OK geschoven en word het dier erbij gezet. Als het echt niet mogelijk is zal dit dier worden verwezen naar de dichtstbijzijnde spoedkliniek waar nog wel ruimte in de OK is.
Na een lange dag van operaties, heen en weer lopen, eigenaren bellen en overige zorg bieden is het nog geen tijd om naar huis te gaan.. De OK moet namelijk ook nog schoon. Zeker wanneer er extra dieren bij gezet zijn kan dit ervoor zorgen dat overwerk een feit is. Soms kan een collega niet overwerken omdat ze een afspraak hebben, kinderen op moeten halen of andere verplichtingen hebben en blijven de collega’s die wel kunnen helpen over.
Eenmaal op elkaar ingespeeld is er eigenlijk weinig communicatie nodig voor het schoonmaken. Op dat moment begint iedereen ergens en pak je werk op dat je ziet liggen. De tafel, aanrecht, kastjes, apparatuur, chirurgische instrumenten, bijzet tafel, vloer.. Alles moet schoon. Daarnaast moet dit ook afgetekend worden zodat iedereen weet dat de boel weer schoon is gemaakt. Hier word steekproef gewijs op gecontroleerd, daarom worden deze lijsten ook verzameld zodat deze later nog ingekeken kunnen worden.
Bij brede openingstijden moet er altijd nog even geschakeld worden met het team die overblijft / de boel overneemt. Zij krijgen een overdracht van wat wel/niet schoongemaakt is, of en welke dieren er nog in de opname zitten en wat daarmee moet (zijn ze bijvoorbeeld al gebeld? Moeten ze nog extra zorg krijgen? etc)
Daarna is het tijd om naar huis te gaan en even uit te rusten tot de volgende dag.
De afgelopen maanden ben ik langzaam al bezig geweest met het opruimen van mijn (best wel) gigantische website. Fotos verkleind, kwaliteit verlaagd, oude posts verwijderd. Ook backups die er nog op stonden heb ik verwijderd (natuurlijk bewaar ik wel het 1 en ander maar een backup uit 2012 is misschien een beetje overkill he?)
Uit het opruimen blijkt dat mijn fotos toch wel de meeste data opslurpen, daarom zette ik er al niet teveel fotos op maar.. Toch bestaat het grootste deel uit foto’s. Daarom heb ik besloten op mijn fotos voortaan op instagram te zetten ipv op mijn website. Natuurlijk zal ik nog wel highlights op de website delen. Maar als ik elke keer dat ik ergens heen ga fotos deel op mijn site.. Word mijn site of heel duur of zo vol dat ik er straks niks meer op kan zetten.
Voor nu is alles weer schoon, de nieuwste foto’s staan op instagram die bovenaan mijn website te zien is.